نویسنده:حسینعلی حقیقی
مقدمه:
روزه عبادتی است ویژه، که بیان گر روح بندگی و تسلیم و نشان سرسپردگی روزه دار، در برابر دستور های خدا است. روزه دارای فرهنگ مخصوص به خود است و روزه داران در ماه مبارک رمضان با واژه های مربوط به این فرهنگ بیشتر سروکار پیدا می کنند.
با روزه گرفتن هر گونه ناخالصی و گناه، از عرصه جان آدمی، با آتش مغفرت روزه، ذوب می شود و نیز باران رحمت و مغفرت کریمانه این ماه مبارک، از آسمان معارف حیات بخش آن، بر صحرای دل پاک روزه داران مشتاق می بارد و موجب رویش گل های پر طراوت و روح پرور رهایی از بدن تن و سبب پیدایش بهار خلوص و تقرب و باعث تجلی سبزه های دل نواز پارسایی و ایثار می گردد. به همین علت، پیامبر اکرم, ماه رمضان را« شهر الله» می خواند و همواره پیش از حلول این ماه، مردم را به آمدن آن بشارت می داد: یا اَیُّهَا النّاسُ إنَّهُ قَد اَقبَلَ اِلَیکُم شَهرُ اللهِ.
واگر انسانمی دانست که ماه مبارک رمضان، چه برکاتی را بر سرزمین زندگی فردی و اجتماعی او فرود می آورد، همواره آرزو می کرد که سراسر سال، او زیر پوشش روزه داری قرار گیرد؛ چنان که در کلامی از حضرت رسول خدا , آمده است : لَو یَعلَمُ العَبدُ ما فی رَمَضان لَوَدَّ اَن یَکُونَ رَمَضانُ اَلسَّنَه.( اگر بنده خدا بداند که چه برکاتی در ماه مبارک رمضان نهفته است، دوست می دارد که همه روزهای سال خود را روزه دار باشد.
همان گونه که فروردین، آغاز سال شکوفایی طبیعت است و محرم، آغاز سال حماسة و شور است، ماه مبارک رمضان نیز آغاز سال عرفان است.
امام صادق} می فرماید: اِذا سَلَمَ شَهرُ رَمَضانَ سَلَمَتِ السَّنَهُ وَ رَأسُ السَّنَهِ شَهرُ رَمَضانَ. اگر ماه رمضان، سالم سپری شود و آدمی از بهار آن، گل های معطر عرفان بچیند، بقیة ماه های سال او نیز سالم سپری خواهد شد.
فصل اول : موقعیت و جایگاه روزه
امام خمینی<به یاران خود یادآوری می کردند که آن گونه نباشید که پیش از فرا رسیدن ماه رمضان، همانند ساعت، به دست شیطان کوک شده، در این یک ماه که شیاطین در زنجیرند. شما به طور خودکار به معاصی و اعمال خلاف دستورهای اسلام مشغول گردید. گاهی انسانِ عاصی و گرفتار، بر اثر دوری از حق و فراوانی در ارتکاب گناه، آن چنان در تاریکی و نادانی فرو می رود که دیگر نیازی به وسوسه شیطانی ندارد و خود بهرنگ شیطان در می آید.« صبغه الله» مقابل صبغه شیطان است.