نویسنده:حجت الاسلام سید محسن مرتضوی
مقدمه
لباس واژه ای است عربی و به پوششی می گویند که انسان خود را با آن می پوشاند.
پوشش و لباس برای انسان یک ارزش عقلی و شرعی است و انسان را از سایر موجودات متمایز می کند، زیرا انسان علاوه بر تمایل جنسی و لذت خوردن و آشامیدن، نیازهای جسمی دیگری نیز دارد که از جمله آن، نیاز به پوشش است. نیازی که از اول خلقت به همراه انسان بوده است. وقتی که حضرت آدم علیه السلام از درختِ نهی شده تناول فرمودند، لباس از تنشان افتاد و به ناچار از برگ های درختان برای پوشاندن بدن خود استفاده کردند.
«در قرآن کریم از لباس به عنوان نعمت الهی یاد شده است و می فرماید: و جعل لکم سَرابیل تَقیکُم الحَرّ و سرابیل تقیکم بأسکم: و برای شما پیراهن هایی آفریده که شما را از گرما و خطرات حفظ می کند. در این آیه از جمله نعمت هایی که خداوند به ما داده است را لباس می داند. مفسرین گفته اند: سرما هم در اینجا مورد نظر است و در واقع و جعل لکم سرابیل تقیکم الحر و البرد مورد نظر است و «برد» که لنگه دیگر «حر» است، در اینجا محذوف ولی معنای آن منظور خواهد بود.» و در آیه دیگر می فرماید: و علّمناه صنعة لبوس لکم لتحصنکم من بأسکم: و به او (داوود علیه السلام) ساختن زره (که نوعی لباس رزمی است) یاد دادیم تا شما را از آسیب و خطر محافظت کند.
Hi Dear you have to use all site features please subscribe
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !